‘Ik kan wel wonen in je auto’
Ik ben in Swaziland oftewel eSwatini. Een klein maar mooi land, een koninkrijkje. Bijna geheel omgeven door Zuid-Afrika. Maar echt een apart land. Met gezellige, rommelige grensovergangen, heuvelachtige bergen, grote velden met suikerriet, een koning met een heel harem aan vrouwen en nog veel meer dure auto’s. En met hele aardige mensen. Hoe arm ook, ze zijn bijna altijd aardig en goed gehumeurd.
Bijtanken
Voor mij is het onderdeel van een rondreis. Ik heb Nederlandse gasten bij me die zich momenteel zelf vermaken in Mlilwane, een heerlijk natuurpark. Dit keer geen ‘Big 5 park’ maar een park waar ze juist lekker kunnen gaan wandelen, fietsen, paardrijden of genieten van de vogels onder begeleiding van een goede vogelgids. We verblijven twee dagen in Swaziland voordat we doorreizen naar de oostkust van Zuid-Afrika. Vandaag heb ik de tijd even een paar praktische zaken te regelen, mijn mail te checken, de auto te laten wassen, af te tanken etc.
Perfect zo!
Even later zie ik een oude mevrouw in een township langs de kant van de weg staan. Ze houdt haar hand omhoog. Ze zoekt een lift. Ik vraag waar ze naartoe moet. Dat blijkt Mbabane te zijn. Ik ga juist de hele andere kant op. Maar terwijl ze de autodeur openmaakt, zegt ze ‘ach, dat geeft helemaal niets’. Met een diepe zucht nestelt ze zich heerlijk in de stoel naast me. Na een bemoedigend klopje op mijn hand zegt ze: ‘dit is perfect. Ik kan wel wonen in je auto’.
Wiegend verder
We lachen er samen om, maar het is waarschijnlijk de schrijnende waarheid…
Als ik haar iets verder toch echt afzet, bedankt ze me met een lieve knuffel. Zet haar grote weekendtas op haar hoofd en wiegt weer verder. Net zoals ik haar iets eerder aantrof.
Toch voor beiden een waardevolle ontmoeting. En hoe slecht we elkaars taal ook spreken, ogen zeggen meer dan oren horen. En die grote lach, daar doe ik het voor.
Natascha Snelder
ZaZoe Xperience
Persoonlijk, onvergetelijk en avontuurlijk