Klein bundeltje ellende wordt stoere baviaan

Op een dag komt manlief Rex thuis. Ik krijg een lege voerzak maar met inhoud overhandigd. Met de duidelijke waarschuwing ‘dat het waarschijnlijk niets meer wordt’ maar of ik het zie zitten om een hoopje krijsende ellende onder mijn hoede te nemen…

Pure ellende

Het gekrijs neemt direct af als ik de zak met inhoud overneem en ik wil het zeker proberen. Dit kleine, ellendige baviaantje verdient een tweede kans. Het is een jong dier, zonder zichtbare wonden, maar compleet zonder energie. Hij probeert nog één keer imponerend te krijsen, maar geeft dat snel op. Ook kan hij alleen maar liggen. Te zwak om op zijn pootjes te staan.

Niet zoals het hoort

Warme melk met glucose erin opgelost gaat erin als koek. Tussen de drinksessies door slaapt het diertje als een os. Het lijkt alsof er niets ernstigs mis is, maar waarom was dit arme dier dan helemaal alleen in de bush? Een achtergelaten kleine baviaan is heel uitzonderlijk. Dat hoort niet. Normaal gesproken neemt de groep het dier altijd mee. Je vraagt je af waar de moeder is of wat er met haar gebeurd is.

Rare aap

Ik kijk bedenkelijk terwijl ik me allerlei scenario’s in het hoofd haal. En het kleintje kijkt op zijn beurt mij heel bedenkelijke aandachtig aan. Ik moet ook wel een hele rare baviaan lijken. Maar hij vindt het allemaal prima. Zelfs als ik hem was met een beetje warm water. Hij doet heel even zielig, tot hij merkt dat het best lekker is. Dan mag ik hem helemaal schoonmaken en weer lekker in schone handdoeken rollen. Geen zeep of shampoo erbij want hij mag niet naar mensen gaan ruiken.

Niks alleen slapen

Slapen moet hij in een badkuip, op een lekker kussen, in handdoeken gewikkeld en met een warm kruikje erbij. Maar dat wil hij helemaal niet. Hij slaapt alleen bij mij, warm en dicht tegen me aan. Het eerste dat hij weer zelf kan doen, is me goed vasthouden met zijn handjes. Logisch voor zo’n klein roedeldiertje dat zijn eigen soort mist. Goh, wat kun je je toch makkelijk aan zo’n beestje hechten.

Wilde aap

Hoe leuk het echter ook allemaal is, dit is en blijft een wild dier. Nu lijkt dat niet zo, maar wacht maar tot hij zich beter voelt. Dan is een mannelijke baviaan niet iets dat je in huis wilt of kunt houden. Maar als hij teveel aan mensen went, kan hij ook niet meer in de bush leven. En dus besluit ik er niet teveel mee te tutten.

Later diezelfde dag kijkt hij al veel alerter uit zijn ogen en kan hij ook alweer zelfstandig zitten en lopen. Als ik dan met gasten in het veld ben, besluit hij zelf weer de bush in te gaan. Als hij krijst, antwoorden er direct andere bavianen. Even later rent er een grote baviaan op het kleintje af, grijpt hem in vliegende vaart onder de arm en verdwijnt ermee in de bush. Helemaal goed. Daar hoort hij thuis.

Stoer kleintje

En ik, ik pink een traantje weg, wens hem in gedachten een heel mooi leven en breek de tijdelijke ziekenboeg in huis weer af. Fijn dat zo’n klein bundeltje ellende kan veranderen in een bundeltje vertrouwen en vervolgens in een klein stoer aapje. Duimen dat het goed gaat in de bush. We wensen hem een mooi en lang leven toe.  

Natascha Snelder
ZaZoe Xperience
Persoonlijk, onvergetelijk en avontuurlijk