Verslaafd of niet

Sinds vandaag geef ik het maar toe; ik ben verslaafd. Nu mocht ik willen dat het onderwerp van mijn verslaving op z’n minst iets stoers, exotisch of excentrieks zou zijn, maar helaas. Nee, als ik dan toch eerlijk ben, dan betreft mijn verslaving een simpel gebruiksvoorwerp.

Bekentenis

Daar gaat ie dan. Ik ben Natascha Snelder en ik ben verslaafd aan mijn mobiel, sorry, smartfoon. Ik kan er geen dag zonder. Zucht. Wat zeg ik, een dag? Het idee alleen al jaagt me de hoogste boom in, drijft mijn hartslag skyhigh, houdt me uit mijn slaap.

Pure kwelling

Gisteren hebben we voor het eerst sinds lange tijd geen mobiel bereik gehad voor ruim 4 uur. Vier uur, 30 minuten en 49 seconden om precies te zijn. En wat duren die uren lang!

Verstoken van alle nieuws, geen e-mails versturen of ontvangen, niet op de hoogte blijven van mijn vrienden’s wel & wee, geen foto’s op het internet kunnen slingeren, geen zaken kunnen doen. Afschuwelijk.

Neurotische blondie

Hoe vaak ik wel niet de telefoon opnieuw heb laten opstarten. Wanhopig op zoek naar een enkel streepje dat mijn verbinding met de buitenwereld herstelt. Hoe ik deze uren ben doorgekomen, weet ik achteraf eigenlijk niet eens. Bij alle werkzaamheden die ik wilde doen, had ik een mobiele of internetverbinding nodig.
Resultaat; een neurotische blonde in de Afrikaanse bush die overdreven veel liep te zuchten en uiteindelijk uitermate zielig een oerhollandse appeltaart is gaan bakken. Medewerkers en buren blij. Dat dan weer wel! 

Niet piepen

En eigenlijk is dat afkicken niet eens zo erg. Achteraf bezien dan. Op dat moment piepte ik – letterlijk – wel anders. En waar gaat het dan echt om? Nergens om! En dat is nog het ergste. Als ik het ontleed, is het eigenlijk alleen maar een soort van foute informatiehonger die constant gevoed moet worden. Als een soort van paars monster dat constant op je schouder vraagt of je niet heel toevallig iets mist. Hetzelfde paarse monster dat me ’s nachts op mijn telefoon laat kijken zodra er een lampje brandt.

Gek van de lichtjes

Blauw? Aha, nieuws van mijn Facebook vrienden. Groen? Een WhatsAppje – echt even snel kijken hoor. Alsof het niet tot de volgende dag kan wachten. Rood? Aha, een e-mail. Daar moet ik zéker direct mee aan de slag…

Zo maak ik mezelf gek. Erger nog, mijn omgeving ook. Gelukkig is manlief de nuchterheid zelve. Maar ja. Wat wil je, met een Nokia uit het pre-internet tijdperk die alleen maar kan sms-en en bellen? Typisch geval van wat je niet kent dat mis je niet.

Geen kouwe kalkoen

Het antwoord op de vraag ‘verslaafd of niet’ zal inmiddels duidelijk zijn. Ik denk er hier in donker Afrika zelfs sterk over om een extra simkaartje van een andere provider aan te schaffen. Zodat ik niet cold turkey hoef af te kicken op het moment dat mijn provider uitvalt. Tja, je bent verslaafd of je bent het niet!

Natascha Snelder
ZaZoe Xperience
Persoonlijk, onvergetelijk en avontuurlijk