Wilde dieren maken mijn dag
Een leven in Zuid-Afrika hoeft niet veel anders te zijn dan in Europa. Vooral in de grote steden zijn de huizen modern en van alle gemakken voorzien. De winkels liggen daar vol met alles wat je in Europa ook kent (en meer) en via internet en andere technologie onderhoud je alle contacten wereldwijd. Op wat kleine punten na, alles wel redelijk vergelijkbaar. Toch?
Verkas je zoals wij naar de bush, dan wordt het toch wel iets anders. En dan mis ik soms toch ook wel weer de voordelen van Nederland. Probeer ik al brommend mijn e-mails te beantwoorden terwijl de internetverbinding telkens wegvalt. Of mis ik Nederland omdat daar alles en iedereen zo makkelijk dichtbij is…
Drukte in de tuin
In de bush gaan dingen nu eenmaal anders. Ons huis in Afrika kent fijne schuifpuien, maar meestal houden we die toch maar dicht. Want ook slangen weten dat het binnen op de tegels heerlijk koel toeven is. Nog los van insecten, aapjes en ander gespuis dat dan snel naar binnen glipt. Of honden die ook wel lekker bij de airco willen liggen.
Tegen de avondschemering wordt het een drukte van belang in onze tuin. Dan zoeken kleine aapjes een lekkere slaapplek. Soms moeten ze daar even om vechten en krijsen, maar dan wordt het rustig en zit de hele Jacaranda-boom vol slapende apen. Ze zitten er hoog, droog en veilig tegen andere dieren.
Rond dezelfde tijd gaan de bushbabies (nachtaapjes) op pad. Deze nachtdiertjes worden dan juist wakker en verlaten hun nesten in de bomen. Zij springen van de ene boom naar de andere. Volgen altijd vaste routes en zijn in een paar sprongen het donker in. Op weg naar eten en drinken.
Bewijs van wild bezoek
Als de honden ’s nachts beginnen te grommen, is het vaak omdat er buiten een stekelvarken door de tuin loopt. Omdat dit dier inmiddels weet dat er soms nog wat hondenvoer op het terras te vinden is. Of luzern in de opslag. Af en toe een mooie stekel in de tuin is het stille bewijs.
Gekraak in het pikkedonker
Ook als we met gasten midden in een wildpark overnachten, is het een kwestie van oren en ogen openhouden. Zo stond ik eens te koken in een schitterend tentenkampje. Aan de Limpopo rivier, in Botswana. Terwijl de gasten met een game drive op pad waren, begon ik met het avondeten. Het houtvuur was al aan, aardedonker vanaf 18 uur, groenten snijden bij het licht van een olielamp. Mij doe je daar een groot plezier mee. Genieten van de bushgeluiden en ondertussen heerlijk ontspannen groenten schillen en snijden. Telkens hoorde ik wel gekraak van takken en andere duidelijke tekenen van een olifant in de bosjes rondom mijn buitenkeuken. De olielamp gaf echter niet genoeg licht om te zien waar hij nu was.
Olifant op 5 meter aan het eten
Met een goede zaklamp was het snel duidelijk. Er stond een zeer imposante olifantenstier op zijn gemakje te eten. Op nog geen 5 meter bij me vandaan. Met alleen een lullig kniehoog houten balkje als afscheiding tussen ons in. Heerlijk! Als de gasten terugkomen van hun game drive met mooie verhalen van prachtige wilde dieren die ze gespot hebben, heb ik ook een mooi verhaal. De olifant verdwijnt dan echter snel dieper de bush in. Blijkbaar wordt het hem te druk.
Sporen volgen
In datzelfde tentenkamp is het ook altijd lekker slapen. Er staan vier tenten dicht bij elkaar en 1 tent op zo’n 300 meter van de rest. Helemaal alleen, met een paar luie stoelen met uitzicht op de rivier. Meestal slapen de gasten het liefste wat dichter bij elkaar en blijft de ‘aparte’ tent over voor de gids. En dus slapen Rex of ik daar. Zodra ’s avonds iedereen naar bed gaat en het vuur bijna uit is, sloffen we dan naar onze privé tent. Met zaklampje en olielampje is dat prima te doen. Dan kan het wel zo gebeuren dat je ’s ochtends vroeg weer relaxt terugloopt naar het centrale deel en ziet dat er grote hyena sporen bovenop je eigen slippersporen staan.
Mooi om te zien, maar onze gasten horen dit soort dingen toch vaak liever pas achteraf. Terugdenkend weet je dan meestal ook nog wel dat er de vorige nacht gesnuif en gesniffel om de tent te horen was. Aha, een gevlekte hyena dus!
Dikke plus
Voor mij zijn dit momenten om te koesteren. Die het leven in de bush zo speciaal maken. Soms sta je er niet eens bij stil hóe bijzonder dit allemaal is. Totdat je dit door de ogen van anderen weer ‘voor het eerst’ meemaakt. Dat is voor mij de duidelijke plus. Geef mij maar wilde dieren. Om het huis, in de tuin, onderweg… En daarmee schuift het gemis aan moderne gemakken van de grote stad weer heerlijk naar de achtergrond.
Natascha Snelder
ZaZoe Xperience
Persoonlijk, onvergetelijk en avontuurlijk